انواع انتظار

 

1.منفی

2.متبت

انتظار منفی یعنی انتظاری که انسان ترک وظایف کند و همراه با گوشه نشینی باشد ولی انتظار مثبت انظاری است همراه با انجام وظایف و حرکت و تلاش

 

وظایف اصلی منتظران عبارتند از:

 معرفت -محبت-اطاعت.                                                                        هم چنین میتوان از اخلاق-یاد-دعاوصدقه به عنوان وظایف نام برد.

 

معرفت بر دو گونه است: شناسنامه ای و ذاتی

برای شناخت معرفت امام میتوانیم 1.زیارت جامعه2.حدیث امامت را بخوانیم.

کتابهای اربعه شیعه عبارتند از:کافی(کلینی)-تهذیب و استبصار(شیخ طوسی)-کتاب احجه باب النادر من لا یخضره الفقیه.

ضرورت طرح مبحث مهدویت

 

به طور کلی می توان ضرورت این مبحث را در چهار گزینه زیر خلاصه کرد

1-مهدویت رمز حیات من است

2-مهدویت رمز هویت من است

3-مهدویت تنها راه است

4-مهدویت سفارش پیامبر اکرم است

 در گزینه اول همانطور که مشخص است فقط با قبول آمدن امام مهدی (ع) ما اجازه ادامه حیات داریم یعنی با قبول این مطلب حیاتی ابدی برای خودمان قائل می شویم

فکر نمی کنم گزینه دوم نیازی به توضیح داشته باشد در گزینه سوم همانطور که آمده برای رستگاری تنها راه موجود فقط مهدویت است .

گزینه آخری هم اینکه از پیامبر ما رسول اکرم (ص) روایات زیادی در مورد مباحث مهدویت نقل شده پس اگر ما مسلمانیم پیروی از دستورات او وظیفه ماست.

 

 

نکته:همانطور که میدانید روایت هست که وقتی ظلم و ستم زیاد بشه فرج انجام میگیرد جواب این سوال آیه ی 105 سوره انبیاست که مضمون آن اینه که باید عبادی صالحون زیاد باشند زیرا یک نفر هم می تواند ظلم و ستم را در همه جا گسترش دهد.

مهدویت

با عرض سلام خدمت همه بازدید کنندگان عزیز

لازم دیدم با توجه به اینکه در ماه مبارک شعبان هستیم اول اعیاد شعبانیه ونیمه شعبان را به همه شما بزرگواران تبریک و تهنیت عرض کنم .

دیدم که تا حالا در مورد عشق واحساسات زمینی چیزهای زیادی گفتیم و در مورد عشق های حقیقی سخنی به میان نیامده فرصت رو غنمیت شمردم با توجه به اینکه بیشتر جاها فقط صحبت اینکه دعا کنید برای آمدن آقا امام زمان و در موردضرورت و شرایط و نشانه ها آمدن امام مهدی(ع) بحثی نمی شود مباحثی را با عنوان مهدویت به صورت مختصر و تقسیم بندی شده در اختیار شما عزیزان قرار بدهم تا شاید ما بتوانیم از یاران واقعی امام باشیم.

توجه شود که نوشته های مهدویت برگرفته از سخنان حاج آقای فئودیان وبرداشتهای شخصی اینجانب می باشد.